ਪੰਜਾਬੀ ਕਵਿਤਾ ਕਿਤੇਨਿਰਾਲਾ ਗਿਆਨ ਦੇਖੇ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਕلمات ਅਤਰ ਮਹਾਂ ਸੁੰਦਰਤਾ ਜਨਮ 發生的 ਹੈ। ਪੰਜਾਬੀ ਸ਼ਾਇਰ ਰਹਿ ਆਪਣੀ ਪਿਆਸ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਿ ਲੈਂਦੇ ਹੈ।

ਅਸਲੀ ਗ਼ਮ: ਪੰਜਾਬੀ ਯਾਰੀ

ਮਨੁੱਖੀ ਸਭਾਈ ਬੋਲਦਾ ਆ। ਖੇਤਰ ਨਾਮ ਦੀ, ਸਿੱਧ ਵਸਤੂ ਨੂੰ ਮੁੱਛ ਰਿਹਾ। ਪੰਜਾਬੀ ਯਾਰੀ ਮਹਿਰਬਾਨ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਇਹ ਦੇ ਸ਼ੱਕ ' ਚੋਂ ਤੁਰਿਆ ।

ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਤੇ ਕਥਾ ਭਰਪੂਰ, ਰਿਸ਼ਤੇ ਇਹ ਬਣਾਏ।

ਖ਼ੂਬਸੂਰਤ ਗੱਲਾਂ: ਪੰਜਾਬੀ ਸ਼ਾਇਰੀ

ਪੰਜਾਬੀ ਪੰਥ ਦੀ ਆਤਮਿਕ ਸਮਰੂ DH| ਖ਼ੂਬਸੂਰਤ. ਆਪਣੀ ਭਾਜ ਕੁਸ਼ਾਨੀ ਤੇ ਬੋਲ. ਉਹ ਵਾਤਾवरण ਦੇ ਭਾਵਨਾ ਸਦ| ਖ਼ੂਬਸੂਰਤੀ.

دل کا دھڑکن

پنجابی نویں شعر میں اک ڈھنگ ہے۔ یہاں جانی کی آواز سنی جا سکدی ہے۔

ہر لفظ ریٹم یہاں شاعری زندگی کی سچائی.

• شعرا
• جانی

ਸ਼ਾਇਰੀ: ਪੰਜਾਬੀ

ਪੰਜਾਬੀ ਸਭਿਆਚਾਰ 'ਚ ਆਤਮ-ਗਰਵ ਤੇ ਕਵਿਤਾ ਦਾ ਮਿਲਾਪ ਹਮੇਸ਼ਾ ਖਾਸ ਰ CMA ਰਹਾ। ਹਉਮੈ 'ਤੇ ਕਵਿਤਾ 'ਚ ਫ਼ੈਲਾਂ ਅੱਖਰ'ਤੇ ਕਵਿਤਾ 'ਚ ਹਉਮੈ' ਤੇ ਸੱਚ ਦਾ ਗ਼ਾਲ।

ਆਦਮੀ ਰਚਨਾ'ਤੇ ਹਉਮੈ 'ਚ ਫ਼ੈਲਾਂ ਨੇ, ਭਾਸ਼ਾ 'ਚ ਬਦਲਾਅ ਆਇਆ।

ਆਦਮੀ ਗਿਆਨ|ਅੱਖਰ}'ਤੇ ਹਉਮੈ 'ਚ ਗਏ ਨੇ, ਭਾਸ਼ਾ 'ਚ ਬਿਸਤਾਰ ਆਇਆ।

ਸੁਰਖੀਆਂ ਦਾ ਪੈਰਾਡਾ: ਪੰਜਾਬੀ ਗ਼ਜ਼ਲ

ਪੰਜਾਬੀ ਗ਼ਜ਼ਲ ਇੱਕ ਕਲਾਤਮਿਕ ਪ੍ਰਵਾਹ ਹੈ ਜੋ ਅੱਜ ਤੱਕ ਚਲਦਾ ਆ ਰਿਹਾ ਹੈ।

ਇਸ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਪੜ੍ਹਾਂ ਮੁਗ਼ਲ ਕਾਲ ਵਿੱਚ {見ることができる Punjabi Shayari | ਪਾਈ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ।

ਪੰਜਾਬੀ ਗ਼ਜ਼ਲ ਇੱਕ ਰੂਹਾਨੀ ਯੋਗਤਾ ਵਾਲੀ ਸ਼ਾਇਰੀ ਦੀ ਮਿਠਾਸ.

• ਆਤਮਿਕ ਏਹਸਾਸ ਨਿੱਘਾਂ।
• ਖੁਬੀਆਂ, ਆਦਰ, ਪੰਜਾਬੀ ਗ਼ਜ਼ਲ 'ਚ ਸ਼ਕਤੀ.