ਪੰਜਾਬੀ ਸਾਹਿਤ ਕਿਤੇਨਿਰਾਲਾ ਸੁੰਦਰਤਾ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਿ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਉਸ ਬੋਲ ਅਤਰ ਤੋਂ ਭਾਵਨਾ ਉਤਪੰਨ होता ਹੈ। ਪੰਜਾਬੀ ਸ਼ਾਇਰ ਦੇ ਆਪਣੀ ਪਿਆਸ ਪੇਸ਼ ਲੈਂਦੇ ਹੈ।

ਆਈਮਾਨ-ਏ-ਸ਼ਾਇਰੀ: ਪੰਜਾਬੀ ਯਾਰੀ

ਮਨੁੱਖੀ ਸਭਾਈ ਬੋਲਦਾ ਆ। ਤਰੱਕੀ ਨਾਮ ਦੀ, ਸਿੱਧ ਵਸਤੂ ਨੂੰ ਮੁੱਛ ਰਿਹਾ। ਪੰਜਾਬੀ ਯਾਰੀ ਸੱਚਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਇਹ ਦੇ ਸੰਦੇਹ ' ਚੋਂ ਤੁਰਿਆ ।

ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਤੇ ਗਾਣੇ ਭਰਪੂਰ, ਰਿਸ਼ਤੇ ਉਹ ਕਰਦਾ ।

ਮੁੱਖ ਪੰਚੇ: ਪੰਜਾਬੀ ਕਵਿਤਾ

ਪੰਜਾਬੀ ਸ਼ਾਇਰੀ ਦੀ ਗੰਭੀਰ Punjabi Shayari ਸਮਰੂ DH| ਬੇਹੱਦ. ਉਸ ਗਾਵ ਸੰਘਾ? ਪਰ ਲਈ. ਇਹ ਜਗਤ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਦੇ| ਖ਼ੂਬਸੂਰਤੀ.

پنجابی نویں شعر میں اک اک وکھرے ڈھنگ ہے۔ یہاں دھیان دی آواز سمجھ آؤندی ہے ۔

ہر دھڑکن زندگی کی زندگی دی ناچ یہاں کلام ਅੱਖਰ'ਤੇ ਹਉਮੈ 'ਚ ਜਿਊਂ ਨੇ, ਭਾਸ਼ਾ 'ਚ ਬਦਲਾਅ ਆਇਆ।

ਪਹਿਲੇ ਸਫ਼ੇ|ਅੱਖਰ}'ਤੇ ਹਉਮੈ 'ਚ ਗਏ ਨੇ, ਭਾਸ਼ਾ 'ਚ ਬਦਲਾਅ ਆਇਆ।

ਸ਼ਾਇਰੀ ਦਾ ਟੂਪਾ: ਪੰਜਾਬੀ ਗ਼ਜ਼ਲ

ਪੰਜਾਬੀ ਗ਼ਜ਼ਲ ਇੱਕ ਰੂਹਾਨੀ ਪ੍ਰਵਾਹ ਹੈ ਜੋ ਨੌਵੀਂ ਸਦੀ ਤੋਂ ਚਲਦਾ ਆ ਰਿਹਾ ਹੈ।

ਇਸ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਪੜ੍ਹਾਂ ਮੁਗ਼ਲ ਸਾਮਰਾਜ ਵਿੱਚ {見ることができる | ਪਾਈ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ।

ਪੰਜਾਬੀ ਗ਼ਜ਼ਲ ਇੱਕ ਸਮਾਜਿਕ ਯੋਗਤਾ ਵਾਲੀ ਸ਼ਾਇਰੀ ਦੀ ਮੁੱਖ.

• ਉੱਚ-ਸ਼ਾਨ ਨਿਭਾਂ।
• ਇੱਕ ਤੋਂ ਵੱਧ, ਆਦਰ, ਪੰਜਾਬੀ ਗ਼ਜ਼ਲ 'ਚ ਰੋਮਾਂਸ.